TUTUNABİLMEK

   Ne yapıyoruz bu dünyada? Niye yaşıyoruz ki? Bu sorunun cevabını bir bulamadım gitti. Kaç yıldır arıyorum ama bir türlü bulamadım. Her insan kendine göre bir nedenler bulur ve tutunur onlara. Ben hangi dala tutunsam elimde kalıyor. Nerde en ince dal varsa onu seçiyorum galiba. Bilmiyorum ki. O ince dallara tutunmasaydım, şimdi bu sorunun cevabını da aramış olmazdım galiba. Belki ilerde iyi ki bu ince dallara tutunmuşum diyeceğim, yanlış sağlam ve kalın dallara tutunmaktansa. 

   Düşünün hayatınızın ilk yıllarında toplum tarafından size sağlam ve kalın bir dal gösterilmiş ve ona tutuna bilmeyi öğretiyorlar. Yıllarca ona tutunmak için neler yapmıyorsunuz ki ve sonunda bunu başarıyorsunuz. Ama çok çok sonraları bu dalın sizin için yanlış dal olduğunu, hayat size bir şamar gibi yüzünüze vurarak öğretiyor. O zaman işte insan “Ahh keşke 20 yaşında olsam” demez mi? Bence biz hep bunları yapıyoruz ve ondan dolayı hep geçmişe bir özlem duyuyoruz. Çünkü tutunmaya çalıştığımız dalı hiçbir zaman biz seçmedik. Hep başka birileri seçti bizim için. Anne, baba, çevre, kültür, devlet, okullar daha ve daha. 

   Ama bence insan, en çürük dal olsa bile, o dalı kendisi bulmalı ve kendisi seçmeli. Zamanla belki o dallar hepsi elinde kalacak. Çürük olanı kopardıkça sağlamına ulaşmaya yaklaşacağız. Belki en sağlam olan, gövdeyi bulacağız ve ona tutunacağız. Ama önemli olan onu senin bulman ve senin olması o dalın. Hangisini seçeceğini sen karar vermişsin. Bunu söyleyebilmek bile güzel demi? Bu modern dünyada artık hiçbir şeyi kendimiz seçemediğimiz için bazen en küçük bir şeyi bile kendi özgür irademizle seçebilmek mutluluk veriyor. 

   Peki bunu nasıl başarabiliriz. Benim bildiğim tek yol okumak okumak. Fakat özgürce okumak. Kendi okuyacaklarını kendisi seçebilmek. Bu da bir nevi çürük dalları söküp koparmaktır. O dalları kopardıkça kendi dalımızı bulmaya yaklaşacağız. Kendi dalımız bulduktan sonra belki niye yaşadığımı bende bulacağım galiba. Aramaya devammm…