BİZ ASLINDA İKİ KİŞİYİZ

     İç sesim peşimi bırakmıyor yine. Biz ne güzel anlaşıyoruz onunla. Bana destek olan o aslında bazen de ben ona destek oluyorum. 

    Yine bir gün tartışıyoruz bu halimizin ne olacağı hakkında o konuşuyor ben dinliyorum ama ben konuştuğumda genelde o dinlemiyor müdahale ediyor hep " Yok öyle değil deyip duruyor." 

    O beni hayallerle ve yarının umuduyla ayakta tutmaya çalışıyor ama benim realistliğim ön plana çıkıyor. Ben hayat acılarla dolu diyorum.  O yok tuturmuş yarın her şey daha iyi olacak deyip duruyor.

    Diyorum bak sana anlatayım hayat niye acılarla dolu olduğunu düşünüyorum;  çocukluğunu düşün biraz.  Nerde büyüdük biz köyde ve mutlu değildik orada şehre gittiğimiz zaman parklarla, arabalarla dolu bir yer ayrıca internet kafeler, oyun alanları bir sürü şey bize cennet gibi geliyordu. Ne oldu sonra büyüyüp çıktık köyden şehire yerleştik, bu sefer o cennet bize sıradan bir yer haline geldi. Ayrıca aynı zamanda okul biter üniversiteye gidip mutlu oluruz hayalini de kuruyoruz. Şehir hayatı o o cennet olarak gmdüğümüz şeyler bize cennem olup gitti. " Ne oldu dedim sana o zamanda hep dediğin gibi yarının umuduyla kandırdın beni" " Sus sesimi kesme her zaman sen konuşuyorsun bugün ben konuşacağım" 

    Sonra üniversiteye gitti yeni bir şehir, yeni insanlar sanırım bulduk dedik mutluluğu tam sana hak veriyordum. Sonra baktım mutluluk o da değil çünkü bir sürü sorunla baş etmeye başladık yok sınavı, yok ödevi, yok iş bulabilecek miyiz derken eski hayatımız daha da acısızmış fark ettik. Her zamanki sözünle oradanda çıktık bir şekilde. " Sordum sana yine aynı soruyu ' Ne olacak şimdi diye' sen çalış para kazan her şey güzel olacak diye" 

    Oturduk yıllarca çalıştık sınava onu da yaptık. Tamam bu sefer oldu dedik ama sende biliyorsun olmadı.

    Bu sefer buradan da gidelim dedin oradanda gittik. Daha mutluluğu arıyoruz. 

    Aslında insanın neyi eksikse, çektiği bütün acılarını ona bağlıyor ve ona ulaştığı zaman mutlu olacağını zannediyor ve böylece yaşayabiliyor. Bence bu dünya da mutluluk acının büyüklüğü ve küçüklüğü daha büyük bir acı yaşadığımız zaman daha öncekinin mutluluk olduğunu anlıyoruz. Fakat zamanında bilmiyorsak bir anlamı yok. Hayatta oldukça daha büyük acılar göreceğiz ve ondan dolayı hayat mutluluğa değil daha büyük acılara gidecek. 

"Hayır sana hak vermiyorum senin realistliğin tuttu yine kalk iki bira içelim." Hadi gidelim yine seni dinleyeceğiz ne yapalım el mahkum.