tuncayakın

İnsanın duygularına hitap ettildi mi insanoğlu çok ama çok zayıf bir varlık haline gelir. aslında mutluluğu da duyguları tatmin ettiği zaman bulur. Aşkta duygulara hitap ettiği için mutluluk vermez mi insana.  Duygulara hitap etmeyi bilen, aşkta çok acı çekmez. Başarılı olur aşk denilen illette . Bunu bilmeyen ise çok kolay kaptırır ve mutluluğun o olduğunu zanneder. En çok da onlar acı çeker.  İnsana en çok duygular acı vermez mi. Çünkü başka bir sıkıntın olsa bir şekilde düşünüp bir çözüm ya da çıkar yol bulunur. Fakat duygular böyle değil insan çoğu zaman hükmedemez.  İnsan her şeye hükmetmeye çalışır. Etmezse daha fazla acı çeker. Koca eşine, anne- baba çocuğuna hükmetmeye çalışmaz mı.  Acaba duygu denilen illet içgüdünün mü ürünü? Çünkü insan içgüdülerine çok az hükmetmeyi başarır. Modern hayat bunu yapmaya çalışıyor ama ne kadar başarılı oluyor onu da düşünmek lazım...

      İnsan ölümü sözle hep dile getirir  fakat ölüme gerçekten yaklaşmak apayrı bir duygudur. İnsan sanki bir boşlukta süzülüyormuş gibi hisseder. Hayatta en önem verdiğimiz şeyler birden öyle sıradan ve önemsiz gelmeye başlar ki. Bu şeylere bu kadar  çok üzüldüğümüze üzülürüz. Bunu en iyi örnekleri, ölümle arasında ince bir çizgi kalan insanlardan anlaşılır. Şimdi bütün insanlar için bu geçerli diyeceksiniz fakat diğer insanlar sonsuza kadar yaşayacakmış gibi düşünme eğilimindedir.     Kim sabah kalktığında ya da akşam uyuduğunda ben yarın hayatta olmayabilirim diye düşünür. Bunu düşünmek mi yoksa düşünmemek daha iyi bilmiyorum tam olarak. Fakat insan bunu düşünse hayatta bu kadar çok kötülük ve doymamazlık olmazdı belki. Bir yönden de insan bir şeyler üretebilmek için bu kadar çabalar mıydı bilmiyorum. İnsanın kendi kârı olmadığı bir şey üzerinde düşünmez ve kafa yormaz diye düşünüyorum. İnsanlık umrunda değildir. Fakat bunun için düşünen kafa yoran insanlar var dünyada. Bu ins

   Bazen delice yaşamak, bazen de bir dakika bile yaşayacak gücü kendimde bulamıyorum. Belki de ölmek en iyi çözümdü hayatta. Belki de değil bilmiyorum. Bilsem belki yapardım da bana göre doğru olanı. Belki de yaptığım şey bana göre doğru olan o idi. Belki değildi de. Doğru zaten kişiden kişiye değişen bir olgu değil mi ki? Ne yapmam lazım şimdi benim nasıl yaşamam lazım ya da yaşamamam. Hangisine karar vermem lazım. Tabi hemen yaşamaya bağlanmak lazım dediğinizi duydum gibi. Niye bağlanmam lazım ki sebebi ne? Beni bağlayan şey ne? Belki de ölümden korktuğumuz için bizi hayata bağlayan şeyleri biz kendimiz oluşturuyoruz. Niye oluşturuyoruz? Yaşamayalım ölelim hepimiz? Hayatımızda oluşturduğumuz şeyler hep yaşamak ve ölümden korktuğumuz için değil mi zaten? İnsan niye ölümden korkar ki? Bilinmezlik olabilir mi? Ona bakarsak yaşamakta da bir bilinmezlik var. Ama yaşamakta az olsa da yarının ne olacağını kestirebiliyoruz ama ne kadar işte. Hayata bağlayan belki bu küçücük umuttur. Be