tuncayakın

       Ne yerimi değiştirmek , ne olduğum yerde kalmak istiyorum. Hiç bir yere sığdıramıyorum kendimi. Bazen dışarı çıkıp alabildiğince yürümek, sonra dışarı adım atacak gücü bulamıyorum kendimde. O gücü bulduğum zaman da bir bardak su için kalkmaktan eriniyorum. Bazen dünyayı ele geçirebilecek güçte, bazen de bir bok yapamayacağımı hissediyorum. Herkese tahammül edeceğim, bütün dünyaya. Sonra kendi kedime bile tahammül edemediğim aklıma geliyor.Kaç gündür böyle garip bir psikolojiye büründüm.     Gücüm olamadığı halde kendimi dışarı atabildim bugün. Yürüyerek ölünebilir mi onu düşünüyorum. Denemeye de kararlıyım bugün. Nefesim kesilene kadar, ayaklarım bi hal olana kadar yürüdüm. Ama ölmedim, ölemedim. Çünkü vücudum, düşüncelerime daha ağır bastı ve olduğum yere yığıldım. İnsanlar, bir hayvana bakar gibi bana bakıp gidiyorlardı önümden. Zar zor kendimi toparladım. Bir banka attım kendimi. Deneyimde başarısız olmuştum. Ama yılmayacağım tekrar tekrar deneyeceğim. Belki de denemey